U bent hier

Ik woon hier graag, vlak bij Manneken Pis

Eind 2015 ging Dirk voor de eerste keer in zijn leven zelfstandig wonen.

Dirk (32 jaar): “Voor ik naar hier verhuisde, woonde ik in Sint-Gillis in een woonproject van De Lork voor mensen met een beperking. Ik heb daar een jaar of vijf gewoond, samen met 32 mensen, verdeeld in drie leefgroepen. Ik vond het daar nogal druk. Elke groep woonde op een verdieping en had verschillende begeleiders. Toen ze me vertelden dat ik hier kon komen wonen, zag ik dat wel zitten. Want hier is het rustiger. Soms mis ik de groep wel, maar hier heb ik ook veel vrienden. Petra kende ik al van in Bierbeek en Pascal van in het atelier. De andere mensen kende ik niet, maar nu wel.

De Lork neemt mensen op met een niet al te zware problematiek. Het is de bedoeling dat wij zoveel mogelijk zelfstandig zijn. Zes mensen krijgen begeleiding van De Lork. Die begeleiding is verschillend per persoon. De begeleiders werken in ploegendienst: Carlos, Sharon, Flo, Jen, Fien, Jasper, Noëlla, Jana, Sarah V en Sarah D, Elisa, plus drie mensen die om beurten ’s nachts komen. Er is altijd iemand hier, 24 uur op 24. Fien is mijn tutor. Met haar maak ik alle afspraken en de andere begeleiders volgen dat mee op.

Ik kan altijd een beroep doen op de begeleiders. Ik heb soms hulp nodig om mijn was te doen. Voor mijn papieren zorgt mijn mama vooral. Naar buiten gaan, doe ik altijd met een begeleider, zeker als ik de weg niet ken. En ze helpen mij om een beetje structuur in mijn dag te brengen en mijn afspraken niet te vergeten. Ik weet graag op voorhand hoe mijn dag eruitziet. Als ze bijvoorbeeld een uur op voorhand komen zeggen dat ik ergens moet zijn, vind ik dat moeilijk. Dan word ik zenuwachtig.

Ik woonde het grootste deel van mijn leven bij mijn ouders in Meise. Daar ga ik nog elk weekend naartoe, van vrijdagavond tot maandagochtend. In de week woon ik hier en ga ik vaak naar het atelier aan het Anneessensplein. Op maandag maken we kaarsen, op donderdag bakken we, er is ook een atelier informatica. Daar ben ik goed in. Ik heb vroeger een opleiding gevolgd bij Intec-Brussel en daarna nog een jaar dagschool om te leren programmeren in Java. Excel heb ik uit boeken geleerd. Ik zit veel aan de computer en speel meestal spelletjes zoals Starcraft of World of Warcraft. Ik help ook andere bewoners zoals Petra met haar computer of Pia met haar tablet. Als er iets scheelt, zoek ik dat uit. Of om bijvoorbeeld een bijlage bij haar e-mail toe te voegen. Ik werk als vrijwilliger bij het Europees Platform voor Sociale Rehabilitatie (EPR). Zij geven advies aan organisaties die met mensen met een beperking werken, organiseren cursussen of doen een doorlichting om hun werking te verbeteren. Op het einde reiken zij een certificaat uit en ik maak die op de computer.

 

Vanavond kook ik samen met Fien, en straks komen de andere bewoners van De Lork naar hier om te eten. Op het menu stond puree met zalm, maar het zijn scampi geworden. Morgen kookt iemand anders en dan eten we daar. Ons ontbijt en onze lunch moeten we zelf regelen. Als ik naar de winkel ga, koop ik ineens genoeg voor een week. Ik kies zelf wat ik koop. Fien helpt dan om alles te dragen, en ook om te betalen. Het is wel mijn geld - dat krijg ik van mijn ouders - maar ik ben niet zo goed in rekenen. Iedereen heeft een ander budget, daar moet je rekening mee houden. Zo heeft Antonio het soms moeilijk met zijn budget en dus mag hij niet altijd alles zelf kiezen.

Ik speel met mijn mama toneel bij theater Ipso Facto in Zemst. We repeteren in het weekend, maar de periode voor een première zijn er extra repetities. Voor de generale repetitie ben ik drie weken thuisgebleven om naar alle repetities te gaan.

Ik woon hier graag, in het centrum van de stad, vlak bij Manneken Pis. Ik heb mijn appartement zelf ingericht met mijn papa en mijn nonkel. Het was hier leeg. Er was wel verwarming, een badkamer en een keuken, maar voor de meubels heb ik zelf gezorgd. Die kaders heb ik gekocht in de Marollen, voor één euro per kader. Mijn papa helpt hier in de moestuin. Ze moesten eerst onderzoeken of de bodem wel geschikt was om groenten te mogen eten, maar dat blijkt in orde. We hebben ook kippen.

Ik vind het heel plezant bij Samenhuizen omdat je tussen andere mensen woont. Ik woon liever hier dan in Sint-Gillis. Daar was alles afgesloten en mocht je nooit buiten. Hier is het meer open. Op dit moment heb ik geen badge om alleen buiten te mogen, maar binnenkort waarschijnlijk wel. Dan kan ik eens naar de winkel, of iets gaan eten, of met mijn begeleider op uitstap. Soms ga ik op woensdag naar de nachtwinkel, dan gaat er een begeleider mee. Dan koop ik een cola of zo.”

Lees ook 

Nadat ze 16 jaar in de psychiatrie woonde, verhuisde Petra (32 jaar) eind 2015 naar Samenhuizen in Brussel.

Lees meer
verhaal

Thomas woont al meer dan een jaar in Samenhuizen. Sinds ze trouwden, trok Linde bij hem in. 

Lees meer
verhaal

Martine: "Door mijn geheugenverlies kan ik niet meer alleen wonen."

Lees meer
verhaal

Jean: "Op den duur kreeg ik  problemen met mijn geheugen."

Lees meer
verhaal

Pia: "Samenwonen met mensen met een beperking, bevalt me zeer."

 

Lees meer
verhaal
bewoners samen

17 mensen, waarvan de helft zorg nodig heeft, kiezen ervoor om samen te wonen.

Welzijn
Wonen
Zorg
cover cahier

Naast jongeren en senioren wonen er ook volwassenen met een geheugenstoornis, een verstandelijke of een psychiatrische problematiek. Allen zijn blij om...

Wonen
foto cahiers

Onze reeks cahiers maakt de vernieuwing-op-het-terrein mee zichtbaar.

Welzijn
Wonen
Zorg