U bent hier

Niemand kiest wie hij is, maar we zijn allen mens

Puur toeval bracht me hier, maar sindsdien voel ik me kind aan huis

GC Elzenhof is het gemeenschapscentrum van Elsene: een bruisende ontmoetingsplaats voor elke buurtbewoner, Elsenaar of Brusselaar met een divers aanbod. Concerten, films, taallessen, creatieve ateliers, kunstingrepen, tuinactiviteiten, speelweken, familievoorstellingen babbel-en speelcafés, …. Het gemeenschapscentrum ondersteunt ook mensen uit de buurt met concrete projecten zoals de Babytheek,  de moestuinwerking en de wijkcompostering. 

Hadi El Morabet is 64 jaar en dé spilfiguur in de wijkprojecten van GC Elzenhof. El Morabet betekent eigenlijk: de wijze of de tovenaar. Hij is dan ook een zeer geliefd persoon bij collega’s en buurtbewoners. De moestuin- en het wijkcompostproject liggen hem nauw aan het hart.

 

Hadi, vertel ons wat meer over jezelf.

In mijn jeugdjaren haalde ik soms wat schelmenstreken uit en vertoonde ik ook wel wat haantjesgedrag. Na één of andere schermutseling werd ik door mijn toenmalige leraar op het matje geroepen. Hij heeft me doen inzien dat je respect verdient wanneer je probeert overeen te komen met de anderen. Niet met macho-streken. Die les heb ik onthouden en pas ik nog dagelijks toe. Het is in feite de enige manier. Toch zijn nog veel mensen “geschokt” als ze een dienstbaar iemand ontmoeten.

Ik woon al 30 jaar in Brussel en ik voel me hier goed. Intussen heb ik 4 kinderen en 11 kleinkinderen en op één na wonen ze allen in Brussel.  Eén dochter woont in Denderleeuw en sinds de laatste verkiezingen twijfelt ze of ze niet beter zou verhuizen. Maar het mooie is dat sindsdien de buren haar nog meer dan voorheen steunen.

Niemand kiest wie hij is, maar we zijn allen mens. Ondanks alles wat er in de wereld mis gaat, behoud ik mijn geloof in de mensheid. Als humanist,  hou ik van mensen.

 

Hoe heb je het Elzenhof leren kennen?

Puur toeval bracht me hier. Drie jaar geleden schreef mijn buurvrouw zich in voor een workshop composteren in het GC. Onverwacht was ze verhinderd, en ze vroeg me om in haar plaats te gaan. Tuinieren en composteren zijn mij niet onbekend , dus ik ging graag op dit aanbod in. Sindsdien voel ik me hier kind aan huis. Ik woon in de buurt en kom dagelijks langs, meestal ’s morgens. Elke dag kom ik langs, omdat ik dit project wil beschermen.

 

Wat houdt je tuin- en compostproject in?

Op deze prachtige plek in het centrum van de stad hebben we een mooie binnentuin. Elke geïnteresseerde buurtbewoner kan aanspraak maken op een perceeltje van onze moestuin die hij zelf kan bewerken en waarbij wij met raad en daad bijstaan. Momenteel zijn er een 14-tal perceelhouders, die uitzicht hebben op een mooie oogst. Want na 3 jaar bewerken en verrijken van de grond, mogen we een hogere productie verwachten.

Er werd ook een collectieve compost opgestart in onze tuin. Bij dit compostproject wordt heel de wijk betrokken. Verder hebben we enkele leuke terrassen met tafeltjes die uitnodigen tot ontmoeting en gezellig bijpraten. Kinderen kunnen zich amuseren in de kinderspeeltuin, en onze kippen trekken ook altijd de aandacht van de kleintjes. Binnenkort zal ook de buitenbakoven in gebruik kunnen genomen worden.

Uiteindelijk hebben al deze initiatieven één doel: het samenbrengen van mensen. Mensen terug met elkaar aan het praten krijgen, in plaats van te kijken naar de smartphone … Ik geef het Elzenhof overigens de naam “la maison des voisins”. Omdat het dé plek is waar buren elkaar beter kunnen leren kennen.

 

Heb je nog andere passies/interesses?

Het leven is een constante leerschool. Mijn passies zijn mensen en literatuur. Die twee gaan ook goed samen. Ik hou van alle literatuur. Ook in kinderboeken zit veel wijsheid. Ik hou niet van het woord “intellectueel”. Sinds 4 jaar doe ik ook aan amateurtoneel, bij de Académie d’Ixelles. We voeren 1 tot 2 stukken per jaar op. De rollen die de anderen liever niet spelen, neem ik op mij. Bijvoorbeeld in het recentste stuk, had ik de rol van een vulgair gebekt personage. Terwijl dit helemaal niet in mijn aard ligt. Maar ik doe het toch, omdat ik weet dat alles een (goede) reden heeft.

 

Reporter: Anton Bulinckx

Fotograaf: Nathalie Stroobant

 

Lees ook 

Mijn belangrijkste motivatie: mijn kinderen zien slagen in het leven en hen het goede voorbeeld geven.

Lees meer
verhaal

Mensen met een beperking, fysiek of mentaal, vallen vaak uit de boot. Werken met hen is geen evidentie. Maar is dit wel zo?

Lees meer
verhaal

Wouter Heymans is vrijwilliger bij jeugdhuis Tongeluk in Ganshoren. Als voorzitter maakte hij van deze rustige afgelegen plek in Brussel een...Lees meer

verhaal

Wil jij ook een vrijwilliger in de kijker stellen? Wij komen langs voor een interview en foto’s

Vrijwilligers