U bent hier

Dit is mijn laatste kans om alleen te wonen

Nadat ze 16 jaar in de psychiatrie woonde, verhuisde Petra (32 jaar) eind 2015 naar Samenhuizen in Brussel.

We praten met elkaar in het appartement van Dirk. “Ik ken Dirk van in Bierbeek. Die was daar toen een paar maanden. Dirk is een tijdje mijn liefje geweest, maar nu niet meer. Wij zijn nog altijd goede vrienden. Als ik aan Dirk vraag om iets op mijn pc te zetten, doet hij dat altijd. Of liedjes op mijn mp3-speler. Martine ken ik ook goed. Wij komen heel goed overeen.

Je mag nu niet in mijn studio omdat het daar een grote puinhoop is. Ik ga dat woensdag opruimen met de hulp van iemand van Kompanie@home. Ik ben zoveel rommel al gewoon sinds ik klein was, maar ik heb vandaag toch beslist om de vuilzakken uit mijn studio te halen. Anders kan er misschien een ongeluk gebeuren, want ik kan mezelf niet altijd onder controle houden. In die vuilzakken zitten blikjes en dan heb ik de neiging om mij te snijden. Dat deed ik vroeger in Bierbeek, maar ik probeer dat niet meer te doen. Daarom is het beter dat die vuilzakken weg zijn. Ik praat daar soms over met dokter Greet, de psychiater in Bierbeek. Ik krijg medicatie, maar daar was iets mis mee. Ik begon overal tegen de stampen. Daarom ruim ik nu op, om ongelukken te vermijden. Ik heb daarnet een bord laten vallen, omdat het te warm was. De begeleider heeft die scherven meteen opgekuist voor mij. Ik had in Bierbeek een vriendin die in haar polsen sneed. Ik zag haar altijd met windels en dat vond ik niet tof. Het is ondertussen al een paar maanden geleden dat ik me nog gesneden heb.

Voor ik naar Bierbeek verhuisde, woonde ik thuis bij mijn papa en mijn zus. Maar dat liep niet goed. Mijn zus kreeg constant slaag van mij. Sindsdien heb ik mijn zus niet meer gezien. Mijn mama ken ik niet. Die heeft mij in de steek gelaten toen ik twee jaar was. Mijn grootmoeder heeft mij opgevoed. Mijn mama wou dat ik op internaat ging, maar mijn papa wilde dat niet. Ik heb ook een stiefbroer, maar die heb ik nooit gezien.

Ik heb een tijd een vriendje gehad in Turnhout, maar dat is misgelopen toen hij iemand anders had leren kennen. Ik heb hem pas gedumpt. Ik had hem een brief geschreven, maar dat heeft niks uitgehaald. Hij wilde niet meer aan de telefoon komen, niet meer met mij praten en was kwaad. Dat moet je erbij nemen, hé. Ander en beter.

 

Toen ik in Bierbeek woonde, heb ik jaren vol ongeduld gewacht op een nieuwe plaats waar ik kon wonen met ondersteuning. Toen hebben ze deze plaats voor mij gevonden. Ik ben blij dat ik mocht verhuizen, want hier is het veel meer open. Ik woon hier graag. In Bierbeek zit je wat opgesloten, al wil ik soms wel terug naar mijn kameraden en begeleider. Ik was toen bevriend met Tania, die ook in de documentaire voorkomt. Maar zij is daar niet meer. Ik weet niet waar die zit en ze heeft een ander telefoonnummer. Misschien moet ik dat eens opvragen in Bierbeek, maar ik weet niet of ze dat mogen doorgeven.

Hier heb je meer vrijheid. Ik ga bijna elke dag de stad in of naar de winkel. Ik mag elke dag een half uur alleen buiten. Dan krijg ik twee euro - dat vind ik trouwens veel te weinig. Ik ben verzot op ice-tea. Vandaag heb ik iets gedaan dat niet mocht, ik ben stout geweest (lacht). Ik heb een biertje gedronken! Ik mag morgen wel buiten, maar dan krijg ik geen zakgeld. En als ik te laat binnen ben, krijg ik de dag nadien tien minuten minder tijd buiten. In Bierbeek overtrad ik vaak de regels. Ik mocht daar niet roken, maar deed dat toch. Hier mag ik wel roken: twee gewone en vijf elektronische sigaretten per dag. Ik moet dat aan de begeleider vragen en ik moet altijd mijn aansteker afgeven.

Elke bewoner heeft hier een tutor. Die maken samen de afspraken en dat wordt dan opgevolgd door de begeleiders van dienst. Mijn tutor is Sharon. Als wij samen boodschappen doen, kiest zij meestal wat we kopen. Want ik volg een dieet om af te vallen, maar dat lukt niet, want ik eet te veel. Mijn papieren in orde maken doet mijn bewindvoerder. Ik kan moeilijk lezen en schrijven, en rekenen lukt helemaal niet. Ik ga ook naar het atelier. Maandag doe ik ambachten zoals kaarsen maken. In de namiddag doen we sport, vooral voetbal en fitness. Soms is er een film. Dinsdagvoormiddag heb ik relaxatie en daarna gaan we naar de markt. Ik ga soms naar het dagcentrum. Vrijdagvoormiddag ben ik thuis en in de namiddag gaan we wandelen.

Lees ook 

Eind 2015 ging Dirk voor de eerste keer in zijn leven zelfstandig wonen.

Lees meer
verhaal

Thomas woont al meer dan een jaar in Samenhuizen. Sinds ze trouwden, trok Linde bij hem in. 

Lees meer
verhaal

Martine: "Door mijn geheugenverlies kan ik niet meer alleen wonen."

Lees meer
verhaal

Jean: "Op den duur kreeg ik  problemen met mijn geheugen."

Lees meer
verhaal

Pia: "Samenwonen met mensen met een beperking, bevalt me zeer."

 

Lees meer
verhaal
bewoners samen

17 mensen, waarvan de helft zorg nodig heeft, kiezen ervoor om samen te wonen.

Welzijn
Wonen
Zorg
cover cahier

Naast jongeren en senioren wonen er ook volwassenen met een geheugenstoornis, een verstandelijke of een psychiatrische problematiek. Allen zijn blij om...

Wonen
foto cahiers

Onze reeks cahiers maakt de vernieuwing-op-het-terrein mee zichtbaar.

Welzijn
Wonen
Zorg