Tijdens een project waar vijf jaar voorbereiding in kruipt, betaal je leergeld. Het resultaat mag er zijn, maar dat betekent niet dat alles altijd even vlot verliep of dat alle doelstellingen meteen gerealiseerd werden.
Luc Lampaert: “De meest heikele obstakels in de realisatie van een woonzorgproject zijn de financiering en de planning. Keer op keer werden budgetten overschreden en termijnen niet gerespecteerd. Dit vergde engelengeduld van alle betrokkenen, een permanente flexibiliteit en een onuitputtelijke creativiteit, om vervolgens de tekorten op te vullen en opnieuw met veel geduld verder aan de slag te gaan. Deze medaille heeft ook een positieve keerzijde: elk obstakel onderweg bracht de partners dichter bij elkaar om een oplossing te zoeken en stimuleerde hen om vooral niet op te geven. Het maakte ons samen sterker.
We hebben samen veel nagedacht over de samenstelling van de groep bewoners. Er moest een goed evenwicht zijn tussen mensen met en zonder een beperking, tussen jong en oud, tussen mensen die ondersteuning nodig hebben of als vrijwilliger een handje kunnen toesteken. Een kwestie van zorgvuldig puzzelen en afwegen. Dat Samenhuizen is uitgegroeid tot een inclusief project, staat inmiddels buiten kijf. De bewoners zijn zeer divers en vormen een gemeenschap waar ze fier op zijn.
Door de vertraging in de bouwwerken en de oplevering, was het niet altijd gemakkelijk om de beoogde doelgroep steeds voor ogen te houden. Maar toch hielden we vol, ook toen de druk hoog werd om voldoende kandidaten te hebben, die er op dat moment niet waren. Er werden tussenoplossingen gevonden en soms werden de criteria soepel geïnterpreteerd, maar het initiële doel werd nooit verlaten. Door een aantal plaatsen tijdelijk in te vullen, werd de zoektocht naar kandidaten minder dringend. Daardoor kreeg het project de ruimte om te groeien en zijn eigen gang te gaan.”