U bent hier

Regisseur Ronnie Ramirez wil bruggen slaan tussen twee werelden

"Als Belg met Chileense wortels maak ik deel uit van de migratiegeschiedenis van ons land"

“Mijn vader was een gevangene onder het regime van generaal Pinochet. Met de hulp van Amnesty International kon hij in 1975 als politiek vluchteling naar Antwerpen komen. Ik was toen 4 jaar. Als Belg met Chileense wortels maak ik deel uit van de migratiegeschiedenis van ons land. Met mijn films probeer ik altijd bruggen te slaan tussen twee werelden.”

“De vrouwen in de film leggen de vinger op een pijnlijke wonde in de zorg. Niet iedereen wil die realiteit onder ogen zien. Net daarom steken zij hun nek uit, om deze ongemakkelijke waarheid zichtbaar te maken. Zij houden ons een spiegel voor.

De film brengt een meerstemmig verhaal, opgebouwd vanuit het standpunt van de vrouwen. Zij vertellen hoe het koloniale verleden vandaag nog doorwerkt in hun dagelijks leven en in hun werk in de zorgsector. Als filmmaker benader ik het kolonialisme op een niet-frontale manier - anders zou de film een pamflet zijn. De kijker wordt aangesproken als mens, als iemand die open staat voor het verhaal van anderen en zich mee sociaal verantwoordelijk voelt. Misschien ben ik naïef of idealistisch, maar ik hoop dat deze film invloed heeft op de zorgsector en op de omgang met mensen van vreemde afkomst.

Toen mijn familie zich in België vestigde, kregen wij veel hulp van onze buren. Die solidariteit heeft me als kind erg geraakt. Dat gevoel van medeleven wil ik doorgeven aan anderen. In mijn werk tracht ik dat toe te passen door mij in te leven in anderen. Ik heb heel veel samengezeten met de personages uit de film. Ik kan mij niet in hun plaats zetten, maar ik heb wel naar hun verhalen geluisterd. Deze film maken was een collectief proces. Daardoor heb ik veel geleerd, ook over mijn eigen vooroordelen. Als ik beweer dat ik het koloniale denken wil bestrijden, moet ik dat in de eerste plaats bij mezelf doen. Anders kan ik die boodschap niet authentiek overbrengen aan de kijker.

Als je een film maakt, krijg je vaak weinig tijd. Het moet vooruitgaan, je wordt per uur betaald. Je tijd nemen, gaat ten koste van budgetten. Dat is in onze sector een vloek. Maar wat doe je dan met deze oudere mensen? Ga je luisteren? Is er genoeg ruimte voor overleg? Ik ben dankbaar dat ZinTV me de kans gaf om de tijd te nemen die nodig was, op het ritme van de oudere dames. Bij elke etappe in de productie waren er collectieve besprekingen. Er was veel aandacht voor het cinematografisch proces. Er werden lastige vragen gesteld die niet zomaar te beantwoorden vielen. We hebben die telkens samen kunnen ontwarren door dialoog en respect. Iedereen die aan deze film heeft meegewerkt, vond het een aangename ervaring.

Dat we onze tijd konden nemen, heeft ons een grote winst opgeleverd - niet in cijfers, wel in kwaliteit. We wilden immers een facet van onze samenleving laten zien, waar velen niet naar willen kijken. En dat hebben we samen, met grote zorgvuldigheid gedaan.”

Lees ook 
vergadering

Hoe een samenleving omgaat met ouder worden, is cultureel bepaald. Daar moet onze zorgcultuur rekening mee leren houden.

Welzijn

Els Nolf lanceerde het idee om met De Mangoboom in Bloei een film te maken over diversiteit in de zorg.

Lees meer
verhaal
filmvertoning

Dit was écht een intercultureel project

Welzijn
Cover cahier

Wat betekent het om zorg te krijgen in een totaal andere context dan waar je ooit geboren en getogen bent?

Welzijn
foto cahiers

Onze reeks cahiers maakt de vernieuwing-op-het-terrein mee zichtbaar.

Welzijn
Wonen
Zorg

Derde partijen

ZinTV

ZinTV ...

  • is een collectief van audiovisuele professionals, journalisten, cineasten, regisseurs en pedagogen, die televisie zien als een instrument om de maatschappij te veranderen,
  • gelooft in burgerparticipatie om het creatieve potentieel van diverse bevolkingsgroepen aan bod te laten komen en bij te dragen aan hun emancipatie,
  • werkt altijd samen met ‘zinnekes’, de bewoners van het multiculturele Brussel,
  • maakt films, video’s, documentaires, onafhankelijke cinema en educatieve programma’s,
  • organiseert workshops en opleidingen zoals scenario schrijven, sociale reportages, politieke cinema, documentaires maken …
  • heeft ook partners in Afrika en Zuid-Amerika,
  • zendt uit via hun website, en heeft geen reclame-inkomsten.