De zoektocht naar geschikte kandidaten
Vooraf hadden de initiatiefnemers een duidelijk beeld voor ogen welke bewoners ze wilden aantrekken. In de praktijk is daar veel tijd overgegaan.
Johnny De Mot: “In het begin stonden veel appartementen nog leeg. Niemand kende het project en je kon weinig laten zien. Om voldoende huurinkomsten te hebben, verhuurden we tijdelijk aan enkele jongeren. Zo was er meer tijd om huurders te vinden die pasten in het project.
Je hoort altijd dat er lange wachtlijsten zijn, maar toch was de invulling niet vanzelfsprekend. Hoe maak je zoiets kenbaar? Wat is het profiel van de bewoners die je zoekt? Hoe voer je een selectie? Bovendien: zolang die appartementen niet afgewerkt waren, konden mensen met een beperking zich niet voorstellen hoe die er zouden uitzien. Pas na de verbouwing konden ze nadenken of ze dat zagen zitten. En dan moesten ze hun verhuis nog regelen, dat kost allemaal tijd. Zodra we konden laten zien wat dit samenwoon- project inhield, steeg het aantal vragen. Inmiddels is alles volzet.”