Het probleem is niet nieuw. Reeds tijdens de Staten-Generaal Welzijn en Zorg van 2019 werd hierover gerapporteerd en binnen de sector gezondheidszorg trekt men al meerdere jaren aan de alarmbel. Het stelt zich de laatste maanden echter veel scherper. De coronacrisis heeft de uitstroom versneld. Leefgroepen moeten het met minder begeleiders doen, woonzorgcentra kunnen de verkregen werkdrukverlichters niet invullen, wachtlijsten worden langer omdat er geen personeel is om de persoon met een zorgnood de nodige ondersteuning te bieden, nood-aanwervingen moeten gebeuren bij gebrek aan betere kandidaten, medewerkers vallen uit met burn-out na de vele Covid-19-pieken die er zijn geweest … Dit alles verhoogt de druk op het bestaande personeel, met ziekteverzuim en uitval tot gevolg. Soms worden stagiaires ingezet om personeelstekorten op te vangen.
Het probleem van openstaande vacatures is niet Brusselspecifiek en doet zich ook in andere sectoren voor, denk bvb. aan het onderwijs. Toch vraagt de Brusselse situatie extra aandacht omwille van:
- de complexiteit van de grootstad: organisaties zien hun medewerkers uit Brussel wegtrekken omdat ze dichter bij huis en in een minder complexe werksituatie een baan hebben gevonden.
-
de taal of de diversiteit van Brussel:
- Soms bieden zich inhoudelijk valabele kandidaten aan, maar is hun taalniveau Nederlands te laag om te voldoen aan de Vlaamse erkenningsvereisten.
- Anderstalige Brusselaars stappen in een sociale opleiding of een zorgopleidingen ook al is hun Nederlands voldoende om dagelijks te functioneren, toch slagen ze niet omdat ze de nuances van de examenvragen onvoldoende begrijpen.
- Nederlandstalige medewerkers hebben moeite met te veel Frans en andere talen zowel bij collega’s als patiënten.
- mobiliteitsproblemen: door wisselende shiften of vroege en late werktijden is het in sommige gevallen onmogelijk om het openbaar vervoer te nemen, parkeren is vaak betalend.
- huisvestings- en aanverwante items: wonen in Brussel is te duur, er is onvoldoende kinderopvang.
Deze moeilijkere arbeidsomstandigheden maken dat medewerkers de welzijns- en zorgsector voorgoed vaarwel zeggen of dat stagiaires na hun stage hier te hebben gelopen er toch niet voor kiezen in Brussel te werken.
Nochtans bewijst Het Huis voor Gezondheid dat je met de nodige ondersteuning zorgverleners over de streep kan trekken om toch in Brussel aan de slag te gaan en te blijven. Het Huis zet zich al jaren in om zorgverleners en gezondheidswerkers te ondersteunen en (jonge) mensen warm te maken voor een job in de Brusselse zorg: artsen, verpleegkundigen, apothekers en -assistenten, zorgkundigen, kinderbegeleiders. Maar het blijft een grote uitdaging, want ondanks al deze inspanningen ziet het Huis toch nog een vrij grote uitstroom.
Het welzijns- en zorglandschap heeft meer dan ooit nood aan eenzelfde impuls om bekwame en geëngageerde werknemers te vinden, aan te trekken en te behouden. Met het project Op Niveau willen het Kenniscentrum WWZ en het Huis voor Gezondheid hier over nadenken, ondersteuning bieden en oplossingen aanreiken.
