U bent hier
Er is nog een lange weg te gaan...
In vergelijking met Nederland en Duitsland is de ouderenzorg in België weinig toegankelijk voor ouderen met een migratieachtergrond. Het Kenniscentrum WWZ zette de voorbije 10 jaar sterk in op een verbetering van die situatie.
Els Nolf: “We merken op het terrein een aantal gunstige evoluties. Wijkgezondheidscentra, groepspraktijken en thuisverpleging worden stilaan meer toegankelijk voor ouderen van vreemde origine. Verschillende Brusselse Lokale Dienstencentra zoeken samenwerking met zelforganisaties of sleutelfiguren. Het Maison-Biloba-Huis in de Brabantwijk is een intercultureel woonproject en pionier in de sociale huisvesting. Ook in religieus geïnspireerde kringen beweegt er iets, en er zijn evengoed organisaties waar diversiteit zo vanzelfsprekend is, dat ze er niet mee uitpakken.
Maar ondanks deze gunstige evoluties, stellen we vast dat veel drempels hoog blijven.
- De meeste beheerders van zorginstellingen zijn blank en middenklas of vertrekken vanuit dat perspectief. Dat heeft een grote invloed op de bedrijfscultuur. In welke mate investeren zij in cultuurgevoelige zorg, in inclusie van kwetsbare mensen, in diversiteit?
- De meeste ouderen in de ouderenzorg zijn blank, terwijl het aantal ouderen met een migratie-achtergrond stijgt. In welke mate komt de ouderenzorg tegemoet aan de noden en de cultuur van deze groeiende groep ouderen?
- Veel personeel in de ouderenzorg heeft een migratie-achtergrond en is vaak hooggeschoold. Dat hun buitenlandse diploma in België niet erkend wordt, leidt tot veel frustratie. Zo toont onderzoek aan dat een derde van alle Sub-Saharaanse vrouwen ooit werkte als poetsvrouw, kinderoppas of huishoudhulp, ondanks hun diploma’s. Wanneer wordt de arbeidsmarkt eindelijk vlot toegankelijk voor hen?
- Ten slotte is er het onmiskenbare probleem van tijd in de zorgsector. Het dringende dagelijks werk krijgt meestal prioriteit, waardoor reflectie en werken rond diversiteit zeer snel wegvalt. Toch is er veel goede wil en voor veel zorginstellingen is het ook de enige toekomst.”
Het Kenniscentrum WWZ wil blijven investeren in processen van verandering, en biedt daarbij ook ondersteuning aan. Hebt u vragen of ideeën? Neem dan contact met ons op voor een oriënterend gesprek.
Cynthia is geïntrigeerd door de superdiversiteit in Brussel. Die beperkt zich niet enkel tot de ruime verscheidenheid aan herkomst in Brussel, maar eveneens de diversiteit in gender, sociale klasse, handicap, seksuele oriëntatie ... Aan de hand van het kruispuntdenken geeft ze duiding over discriminatie en sociale uitsluitingsmechanismen. Daarnaast is zij het aanspreekpunt voor organisaties met vragen over cultuursensitieve zorg.
De vier vrouwen die in de film aan het woord komen, zijn Belg van Afrikaanse afkomst. Ze vertellen over zorg tussen twee culturen en over ouder worden in...
Het begrip ‘cultuurgevoelige zorg’ is vakjargon. ‘Is dat dan een andere zorg dan de gewone zorg?’
Hier lijkt het vaak alsof de dokter niet in je leven geïnteresseerd is, maar enkel in je ziekte.
Zelforganisaties voor Etnisch Culturele Minderheden staan open voor iedereen, organiseren ontmoeting en dialoog, en bouwen bruggen met de Belgische...
Interculturele bemiddeling helpt de communicatie verbeteren tussen hulpverleners en patiënten uit etnisch-culturele minderheden en hun familie.
Kotosa brengt een universele boodschap over diversiteit en zorg in de 21ste eeuw.
Wat betekent het om zorg te krijgen in een totaal andere context dan waar je ooit geboren en getogen bent?